Mijn ekzentrisch oudheid

Het enige hoop is dat ik geen Alzheimer krijg. De rest maakt me geen zorgen. Ik voel al drang om scharen te verzamelen. Dus weet ik niet wat ik nog later wil verzamelen. Misschien ga ik me een groot stuk land in het Noorden van Rusland kopen en daar zonder buren en lawaai van de stad in rust leven. Alleen ik, mijn echtgenoot, mijn huis, onze huisdieren en mijn vuur. Wij zouden door het satellietinternet werken en één keer per maand elders 100-200 km ver boodschappen doen. En dan weer rust. De oudheid is nog zo ver maar ik ben al heel moe van leven.